یوهان ولفگانگ فون گوته

یوهان ولفگانگ فون گوته (زادهٔ 28 اوت 1749 در فرانکفورت) شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی بود. او یکی از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به‌شمار می‌رود. وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون 18 و 19 اروپا و یکی از افراد برجستهٔ ادبیات جهان محسوب می‌شود.
پدر گوته، یوهان کاسپار گوته همراه با خانواده‌اش در یک خانهٔ بزرگ در فرانکفورت زندگی می‌کرد، که آن زمان قسمتی از امپراتوری مقدس روم بود. مادر گوته نیز «کاترینا الیزابت گوته» از خانواده‌های سرشناس فرانکفورتی بود.

یوهان ولفگانگ در کنار پدر و معلم خصوصی‌اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.
گوته پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال 1775 به وایمار رفت و در آن‌جا حدود 10 سال وزیر حکومت شد. سپس او تا سال 1788 به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه‌سازی باستانی پرداخت. او خود را با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.
سال 1788، گوته به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در آن‌جا گذرانید، هرچند که زندگی او در آن‌جا با جنگ‌های ناپلئونی روبه‌رو شد. گوته علاقه زیادی به نوشته‌ها و آثار شاعران ایرانی و فارسی پیدا کرد و شدیداً تحت تأثیر حافظ قرار گرفت و شیفتهٔ اشعار او شد.
رمان رنج‌های ورتر جوان در سال 1774 نوشته شد که شهرت زیادی بدین وسیله کسب کرد. در واقع این رمان را می‌توان برای اولین بار پر فروش‌ترین کتاب جهان نامید و مانند جرقه‌ای در آثار ادبی به‌شمار می‌آید.
در نهایت گوته در سال 1832 بر اثر نارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.