داشتن یا بودن

«وعده بزرگ» پیشرفت نامحدود، وعده تسلط بر طبیعت و وعده آزادی‌های بلامانع فردی از آغاز عصر صنعتی تاکنون سرچشمه امید و ایمان نسل‌های بشری بوده است. تمدن ما از زمانی شروع شد که بشر تسلط فعال خود را بر طبیعت آغاز کرد. اما این تسلط تا ظهور عصر صنعتی محدود باقی ماند. با پیشرفت صنعت و جانشین شدن نیروی مکانیکی و سپس نیروی هسته‌ای به جای نیروی حیوانی و انسانی، تا جانشینی کامپیوتر به جای مغز آدمی، دریافتیم که در راه تولید نامحدود و لاجرم مصرف نامحدود افتاده‌ایم.  معتقد بودیم که فن و تکنیک به ما توانایی مطلق و علم به ما دانایی مطلق داده است. می‌رفتیم که جزو خدایان گردیم و به موجودات برتری تبدیل شویم که توانایی آفرینش جهان دومی را داریم؛ موجوداتی که از دنیای طبیعی فقط به عنوان مصالح آفرینش تازه خود استفاده خواهیم کرد.